ÜMİT RONA; HASET ADAMIN KESESİ

 Dolaşır kaç kapı, gezinir kaç diyar nafile..El açar kaç kula, boyun büker kaç isme nafile..
Kaç günü gece eder, kaç geceyi sabah ama nafile..Kaç yükü taşır, kaç posta bürünür nafile...
Kaç yol bitirir, kaç durak tüketir nafile..Kaç bıçak biletir, kaç nakarat söyletir nafile..
Kaç kelime öğrenir, kaç dua okutur nafile...Kaç koyun sayar, kaç deve güder nafile..
Çünkü hasettir..
Kalbi fesattır...
Kör kendinden bilir her işi kendi işi gibi görür...Her başarıyı kendinde arar bulamaz ki nafile..
Çünkü hasettir yaradana nankördür nafile..Dostluğu post altında, dili yılandan olmadır nafile..Gözü gerçeğe körelmiş, sözü ihanete bürünmüştür nafile..
Kesesi dardır, vicdanı kayıptır nafile...Binbir maskeye makyajlıdır,kimliği kararmıştır nafile...
Görmemişin oğluna kasaptır, dostuna tuzaktır nafile...Eyler eyler ki ne menzile varır, ne cemaate yaranır nafile..Haset adam kendi kesesinden yer...
Ne yapsa fayda vermez, neye uzansa fayda görmez..Hep kendinden götürür, hep kendinden yitirir..
Hep umudu kapanır, hep kapı aralarından bakınır..Bir bakar dağ önünde el uzatır yok önünde..
Uzandığına bekçilik eder ama bir de bakar ki el götütür…Önünden kütükler geçer de bir uzanır bakar ki sel götürür..Yığılmış onca ganimet var yanı başında bir de bakar ki yel götürür…
Eeee….
Haset adam kendi içinden yer...
Kalbinde hasetlik olana nasip etmez Allah..
Haset olmayana Eyvallah ...