Manisa’da, gelişen teknolojiye yenik düşerek, unutulmaya yüz tutan ayakkabı tamirciliği mesleğini azimle sürdüren Murat Uçar, derme çatma bir barakada ekmek mücadelesi veriyor.
Manisa’da, ayakkabı tamircileri, gelişen teknoloji ve piyasaya çıkan ucuz ve kalitesiz Çin malları karşısında ayakta durmakta zorlanıyor. Son dönemlerde yok olmaya yüz tutan birçok meslek gibi ayakkabı tamirciliği de teknolojiye yenik düşerek, unutulmaya başlandı. Yunusemre ilçesinde ayakkabı imalatında çalışan iki çocuk babası Murat Uçar, sektörün bitme noktasına gelmesiyle birlikte mesleğini bırakmak zorunda kaldı. Kahvehane önlerinde ayakkabı boyacılığı yaparak geçimini sağlayan Uçar, daha sonra gelen talep üzerine ayakkabı tamirciliği yapmaya başladı. Yeni Mahalle Barbaros Kavşağı üzerinde ayakkabı tamirciliği mesleğini sürdüren Uçar, tahtadan yapılmış derme çatma bir barakada ekmek mücadelesi veriyor.
İlçenin tek ayakkabı tamircisi Uçar, kazancının iyi olmadığını fakat yetindiğini söyledi. Uçar, şöyle devam etti: “Ben aslında imalatçıydım. İmalatçılık sektörü çöktüğü için kendimi böyle bir işe attım. İlk önce kahve köşesinde ayakkabı boyarken tamirler gelmeye başladı. Kendime küçük bir kulübe yaptım. Daha sonra biraz daha büyüttüm. Şuan bu haliyle devam ediyorum. Eskiden çıraklık zamanlarında haftalığım çok yüksek gelirdi. Şuan ise ayakkabı sektörü tamamen bitmiş. Şuan ayakkabılar plastik oldu. Eskiden deriydi, köseliydi, hep değerli malzemelerden yapılıyordu ve işçilikte daha değerli kılınıyordu. Plastikten ayakkabı, lastikten taban, Çin malı mamuller, artık imalat diye bir şey kalmadı. Ben de eski ayakkabı tamirciliği yapıyorum. Her gün müşterilerim geliyor. Akmasa da damlıyor. Ekmek param çıkıyor ama çokta ağım şahım bir kazancım yok.”
Başka çaresi olmadığını sağlıklı olduğu sürece de mesleğini sürdüreceğini dile getiren Uçar, “Ben genelde müşterilerin ayakkabılarını tamir ederken profesyonelce ediyorum. İmalattan geldiğim için eskicilik bize biraz daha basit geliyor. Müşterilerin de inanamayacağı bir şekilde ayakkabılarını tamir ediyorum. Fiyatı söylemeye çekiniyorum. Çünkü millette para yok. Örneğin benim tamir ettiğim ayakkabının fiyatı 25 liraysa bunu müşteriye diyemiyorum. Sizce ne kadar tutar diyorum. Bana 10 lira ya da 15 lira dediklerinde tamam fiyatı o diyorum. Fiyatı söyleyemiyorum. Zor oluyor. Kışın soğuk oluyor ama yoktan iyidir. Sağlığım el verdiğince sürdüreceğim. Başka çarem yok. Meslek içimize de işledi. İnsanlara hizmet etmeye devam edeceğiz” diye konuştu.
