Teknik Direktör Reha Erginer de bu çekilmez maça ayak uyduruyor. Sahada gezinen Murat Gürbüzerol’u görmeyip Bülent’i Cem’le değiştiriyor. Maç gitti derken Murat Tosun’u görüyor, geç de olsa oyuna alıyor. Üstelik Tosun’u yine vasatı aşamayan Iwanski’yle değil de arı gibi çalışan sahanın en iyilerinden Eray’la değiştiriyor.
Konuk takımın teknik patronu Mustafa Reşit Akçay da resmen maçı elleriyle veriyor. Oyunun her şeyiyle Trabzon lehine gittiği dakikalarda defansımızı allak bullak eden, gerek hava toplarıyla gerekse yaptığı bunaltıcı preslerle baş ağrıtan Mustafa Tiryaki’yi alıyor, başka bir forvet Abdullah Halman’ı sokuyor. Sonra Manisaspor alıyor sazı eline. Dönen toplar adeta kucağımıza düşüyor.
Dakikalar geçtikçe geçiyor, Manisaspor’a sihirli değnek gerekiyor. Çünkü rakip geriye iyice yaslanmış, zamana oynuyor. Futbolcuların bedava bilet dağıttığı öğrenciler, maçtan umudunu kesmiş, tribünü terk etmeye başlıyor, bir yandan gözüm maçta bir yandan çocuk tribününde. Son atımlık mermimiz vardı ki tam o esnada biri sahne aldı, röveşatayı çakıyor ve tam köşeye!..
O röveşatanın sahibi, eleştirilerin hedefinde olan, henüz tam anlamıyla bekleneni veremeyen Murat Tosun’du. Ufuk Dündar’ın “fizik olarak hazır olursa fark yaratır” ve “o çok başka” dediği Murat Tosun… Bu gole Murat Tosun’dan daha fazla o sevindi. Maçın tek özeti Murat Tosun’un olağanüstü röveşatasıydı.
O röveşata binlerce umudumuzu tekrar yeşertti…
O röveşata özgüveni yok olacak, enerji boşalması yaşayabilecek takımı ayakta tuttu.
O röveşata “keşke gelmeseydim” diye çıkış kapısının yolunu tutan seyirciyi tekrar kazandı.
O röveşata puantaj olarak üstümüze çıkabilecek 1461 Trabzon’un ümitlerini kırdı, aklını da aldı.
O röveşata her pozisyonda yere yatan, vakit çalmak için elinden geleni yapan takımlara ders oldu.
O röveşata iki puan kaybeden takımın taraftarını şampiyon olmuş kadar sevindirdi, Süper Lig’in de habercisi oldu.