Bunca zaman geçmesine rağmen takımın yanında olmayanları bugün tesiste görmek, beni bir nevi rahatsız etti. Başkan Abdullah Mergen ile en son yaptığım görüşmede çok sahipsiz kaldıklarından bahsetmişti. Acaba bu açıklama mı etkili oldu diye düşünmedim değil.
Sonra aklıma 7 Haziran geldi. Güzel ülkemin güzel insanlarının şuan tek derdi şampiyon kim olacak? Seçimlerde kim önde bitirecek? Başka derdimiz kalmadı çünkü. Benim derdim 17 Mayıs’ta Manisaspor ligde kalışını ilan etsin, yeter. Gerçi reklamın iyisi kötüsü olmaz. Bu protokol ziyaretindeki herkesi aynı kefeye koyamam.. O karelerde yer alan bazı isimleri kendimce ayrı bir yerde tutuyorum. Ama bazıları var ki tesislerin yerini bilmeyip oraya gelip ‘İÇİMİZDE, DIŞIMIZDA MANİSASPOR’ tarzı hareketlerde bulunmasını kabullenemiyorum ve bunu şuan Fenerbahçe forması giyen Emre Belezoğlu’nun ‘Ben doğuştan Fenerbahçeliyim’ demesine benzetiyorum.
Bu zor zamanda destek tabiî ki olacak, şehir keşke daha önce uyansaydı da bunlar ligin bitimine 10 hafta kala yapılmaya başlansaydı ve Manisaspor bu durumdan daha önce kurtulsaydı. Şuan hep birlikte belki de güle oynaya ligi tamamlayanlar arasında olacaktık.
Gelelim Pazar günü oynanacak kritik maça.. Denizlispor maçında Manisaspor kazanamıyorsa kaybetmeyecek. Başkanın açıkladığı 500 bin TL prim zorlu maçta ne kadar etkili olacak bilemem.. Ama Pazar günü sahada futbolculara para değil, yürek lazım, inanç lazım, mücadele lazım. Olmadı maç sabahı totem yapıp otelin sabah kalvaltısına yürek sipariş edelim.. Artık o kadar çıkmaza girdik ki son nefesimize kadar ‘nasıl kurtulur bu takım’ diye her yolu düşünür ve saçmalar olduk. Çıkmadık candan ümit kesilmezmiş… Eleştirilen yerel basın nasıl sezon başında takımın yanındaysa, zorlu maçta da Denizli’de olacak. Şşşiiit doğuştan MANİSASPOR’luyuz demedik. Arma için, forma için, şehir için MANİSASPOR dedik… Saygılar..