Öleceğin önüne geçememiştik.
Cumartesi öğle saatlerinde aldığımız kara haber ile içimizden bir şeyler kopmuş gitmişti.
U-18 Takımı oyuncumuz Gökhan Kaya hayatının baharında yaşama çok ama çok erken veda etmişti.
Kendisine rahmet, acılı ailesine buradan başsağlığı dileyerek hislerini ayni oranda içimizde paylaştığımızı da belirterek Allah mekanını cennet eylesin diyelim.
Hayra alamet değildi elbet cumartesi gelen haber.
Hemen arkasından bir gün sonra da olacağın da önüne geçemedik.
Eskişehir’e yola çıktığımda da, maç başlayana kadar da inanın içimde ufacık bir endişe yoktu.
Dışarıdan baktığınızda belki biraz duygusal bir yaklaşım gibi görünebilir ama…
Aksini hiç düşünmemiştim.
Hatta ligde her 2 maçta da bizi tek yenen takım olmalarına rağmen,
Çok ama çok rahat kazanacağımız bir final gibi gelmişti hep bana.
Güveniyordum işin özü.
15 Sevdalı yönetici:
Kah;
Kongredeki siyah-beyaz takım elbiseleri ile düğüne gelen bir damat havasında,
Kah da;
İlk baba olma heyecanını yaşarcasına heyecanla ve şefkatle ilk bebeklerini bekler havada, Bekliyorlardı şampiyonluğu.
Bekliyorlardı emeklerinin karşılığını.
Reha hoca ve yardımcıları:
Tüm imkansızlıklara rağmen tüm Manisa da olmasa da,
Tüm ülkede inanılmaz saygı duyulan bir takım çıkarmışlardı ortaya.
Hem saygın bir takım yaratmıştı,
Hem de gurubumuzun sezon başından bu yana takımının total olarak parasal ederini hiç tereddütsüz en fazla arttırma becerisini de göstermişti.
Bireysel olarak da, maddi açıdan da, sportif performans olarak da birkaç eşiği bir anda atlamıştı… Hem oyuncularına hem de takımına.
Onların da inancı tamdı.
Artık iş tacı takmaya gelmişti.
Güzel oyunun diğer aktörleri futbolcular:
Buraya kadar onlar getirmişlerdi.
Bundan sonrada son söz onlardaydı.
Yüzlerinden hırs ve istekleri fazlasıyla hissediliyordu.
Ne yazık ki erken yediğimiz gol, bu güne kadar en etkisiz kaldığımız şablonda bir final oynamamıza neden oldu. Üstüne nitelik kadar sezon boyunca derinlikte yaşadığımız sıkıntı finalin sonucuna bire bir etken oldu.
Bir sezonun emeğini ilk 2 de olmasa da 3. takım olarak süper lig ile sonlandırmak en büyük hayalleriydi ama…
İşin doğrusu Pazar günü Eskişehir de böyle bir finali hak etmeleri,
Manisa’ya bu onuru yaşatmaları bile,
Üzerinde uzun soluklu bir hikaye yazma niteliğini çoktan sağlamıştı.
Bence maç öncesi ŞAMPİYONLARDI.
Yine bence maç sonrasında da ŞAMPİYONLUK ÜNVANI onlarındı.
Benim için sezon boyu SİYAH BEYAZ İLE YAŞADIKLARIMI beklide ömür boyu unutamayacağım.
HER SON BİR BAŞLANGIÇTIR DERLER AMA,
ESKİŞEHİR BİR SON DEĞİL,
BİR BAŞLANGIÇ OLMALI.
Aklım da, gönlüm de yine, yeniden, bir daha diyor.
YOLUN AÇIK OLSUN MANİSASPOR…