KAYBEDENLERİN KAZANDIKLARI MEMLEKET MANİSA

 Hayırlı olsun demek adettendir. Ben de hayırlı olsun diyorum. Ama içimde ukde de kalmasın çünkü dünü de unutamıyorum. Bu günden içimi dökmek istiyorum, Çünkü biliyorum ki yarın asla bu gün olmayacak. Aynen bu günün dün olamadığı gibi. Morinho, Vilhas Boas benzetmeleriyle gelmişti takımın başına. 2011-2012 sezon başı kamp dönemini yurt dışında geçiren Manisaspor’un Manisa’ya… Hikmet Karaman’ın da evine döndüğü günlerdi. Uzun zamandır kendisine güvenenler için iyi bir fırsattı. Bir sezon önce zor durumda kalan Manisaspor kapısını çalmış, o kapıyı açmayı tercih etmemişti. Bir de U-19 Milli takımının başındaydı. Zaten ülkemizde Milli takımlarda çalışmak tepeden SÜPER LİGE DALMAK için en kestirme yoldu. Belki de Tüm Manisa belki de ilk defa hem de Manisalı bir isim için tek yürek olmuştu. Bence bu güne kadar Manisaspor da çalışan hiçbir teknik adama nasip olmayan destek hatta çok fazlasıyla veriliyordu. Hatta ülke literatürlerine KÜME DÜŞEN BİR TAKIMIN BAŞINDA YILIN ANTRENÖRÜ ödülünü, Daha sezonun yarısında lig bitmeden, Hem de akademik bir kurumdan alarak geçmişti. Bir sezon öncesinin geçiş şekli, kulübün işleyişi, sistemsizlikler, futbolcu yapısı ve yaptığı işin tavanından başlamış olması bana HAYIR dedirtmişti ama… Bir önceki sezondan alınması gereken dersler alınamamış, Tam aksine: Bu takımın başında kim olsa düşmeze gelmişti. Yine de benim ‘’sular çok dalgalı liman ise çok uzak. Umarım ulaşabiliriz’’ sözüme de… Düşsek de ‘’ÖNEMLİ DEĞİL BİZDEN BİRİYLE DÜŞELİM’’ Denk bütçe ve İlk defa gençlere önem veren biri ile düşsek de hemen çıkarız hikayesi ile tamlanmıştı. Allah yalancı çıkartmayacaktı bu sözlerin ve düşüncelerin sahiplerini. Düştük. Yine bizden biri ile düştük. Ama bizden biri Kemal Özdeş değil de Reha Erginer olmuştu. Oysa aradan geçen 22 hafta sonrasında ortada ‘’DÜŞSEK DE ÇIKARIZ’’ denen ne Kemal hoca vardı, Ne bu fikrin kulüpteki ne de dışarıdaki destekçileri, Ne de esas gelmesinin altında yatan GENÇ OYUNCULARDAN BİR TANESİNİN ESAME LİSTESİNDE YER ALAN ADI vardı. Ligde kalması neredeyse mucizelere kalmış bir takımın son 6 haftasında göreve gelen Reha hoca trenin son istasyonunda son vagonuna binmiş, Trene bırakılan bombayı imha etmeye çalışmış, Tren ve bomba çoktan yolun sonuna gelmişti. Trende bombanın patlayacağının farkına varanlar, Önceki istasyonda yola çıkardıkları trenden inmişlerdi bile. Lig süresince duruma göre farklı hedefler birer birer solmuş, Son hedef aslında ilk baştaki doğru hedefi bulmuş ama karavana olmuştu ya... Neyse. Sözün özü yanlışların takımı Manisaspor’u Hakan Kutlu felaketinden kurtaran… Ortalığı çekip çeviren Hikmet hoca ile Reha hoca olmuştu. Çok daha inişli çıkışlı ama sonunu bile beklemeden görevinden ayrılan Kemal Özdeş sonrasının yaralarını da sarmak yine Reha hocaya kalmıştı. Hem de ilk dönemden çok daha zor şartlarda. 16 Ağustos 2011’de göreve gelen Kemal Özdeş 22. hafta sonunda 24-01-2012’de içeride oynadığımız ve berabere biten Samsunspor maçından sonra… 11 hafta maç kazanamayan takımın teknik direktörü olarak kaçıp gitmişti. Doğrusunu söylemek gerekirse onu Morinho ya da Boas’a benzetenleri yüz üstü bırakarak gitmişti. Geriye 12 maç kalmış… Ama11 hafta da kazanamayan bir psikolojideki Manisaspor gerçeği ile birlikte. Hoca oyuncu ilişkileri nakavt, oyuncuların kendi aralarındaki ilişkileri vahim, yönetimdeki ikilik hat safhada, menejer – hoca, menejer-yönetici çekişmeleri filmleri aratmaz bir halde. Manisaspor ortadan ikiye bölünüyor her 2 taraf karşı tarafı acımasızca eleştiriyordu. (Tüm bu olanlara karşılıklı sorumlu tutulan kişiler ile Manisaspor düştükten sonra süren samimiyet ve ilişkiler de bana hala çok enteresan geliyor da. Orasına girdik mi hiç çıkamayız şimdilik boş verelim. İnanın o gün birbirlerini suçlayanlar şu an KANKA.) Belki de ligin kader haftasında Karabük deplasmanına gidecek... Oradan çıkaracağı bir puanla bile ligde kalabilecek Manisaspor, Takımını bırakın ligi hiç tanımayan Ümit Özat ile 90 dk 1-1 berabere giden maçta, Gol bulacağım hevesiyle saldırırken… Rakibin 100 m. Sürat rekortmeni Luten Shelton’u görmezden gelerek mağlup olmayı başarıyordu. Evet Ümit Özat bu saatte kurtarıcı olacaktı. Birileri belki kendini kurtarmış ama Manisa kurtaramamıştı. Samsun maçı sonrası Özdeş'in son sözlerine o gün hiç anlam verememiştim. Aynen bu gün de neden getirildiğine bir anlam veremediğim gibi. 24-01-2012'de Teknik direktör olarak ilk çalıştırdığı takımdan ayrılışının üstüne... 12-07-2013'de Aradan 1 yıl 6 ay geçtikten sonra tek başına sorumluluk alacağı 2.takımın... Arada başka herhangi bir ligin takımı olmadan... Hem de 1 alt ligde tekrar Manisaspor olması çok anlamlı geldi bana. Son sözlerinden aklımda kalan şunlar olmuştu… Ayrıldım… Bu kulübe heyecan gerekiyor… Yönetim kuruluna teşekkür ediyorum… Onlar bu kulübü çok çok iyi yönetiyorlar… Aşağıdaki link de son konuşmasını tekrar izlemekte fayda var. //cdnx.sporxtv.com/futbol/superlig/manisaspor/manisasporda-beklenmedik-istifaSXTVQ31037SXQ Takımını ve ona güvenenleri YARI YOLDA bırakıyordu. Doğrusu konu Manisaspor’un çıkarlarına olsaydı… Söylemesi gereken çok şeyler vardı Ama söylememişti. Belki de o gün aklında Manisaspor’u yarı yolda bıraktığı gün değil tekrar geri geleceği gün vardı. Belki de tekrar geleceği için söylememişti. Belki de Manisaspor da ki darbenin ayak sesleriydi (darbe Manisaspor için kanlı oldu.) Ama önce birileri bu VİRANEYİ biraz derleyip toparlamalıydı. Gerçi Reha hoca derleyip toparlamanın çok ötesinde… Kemal hocanın yan gözle bile bakmadığı o gün yine Kemal hocanın dibindeki genç oyuncuları da ona hazır bırakarak oldu . Aynen neden o gün bıraktığını anlamadığım gibi, Bu gün de neden geldiğini merak etmiyorum değilim hani. Giderken neredeyse tüm Manisa ADAMIN DİBİ görmüştü Özdeş’i de... Umarım esas DİBİN NE OLDUĞUNU BU GÜN MANİSA VE MANİSASPOR artık görmüştür. Tabii ki eğer dibimiz burası olacaksa. Nedense bizim memlekette kaybeden hep kazanıyor, esas kaybeden hiç değişmiyor. Kariyer olarak ortada yarım bırakılmış bir U-19 Milli takımı, yarım bırakılmış bir Manisaspor var. Allah üçüncüsünden korusun bizi. Yanlış anlaşılmasın bu yazdıklarımın gelecek sezonda Manisaspor’un sportif durumundan duyduğum kaygı ile ufacık bir ilgisinin de olmadığını bir kenara not düşeyim. BENİM ASIL KAYGIM: MANİSASPOR’UN KIRMIZI ÇİZGİLERİ İLE İLGİLİ… DURUŞU İLE İLGİLİ. Bir taraf hala vazgeçmedi devam diyor. Umarım karşı tarafta sorgusuz, sualsiz, sınırsız bu güvenin karşılığını bu sefer verecektir. HAYIRLI OLSUN MANİSASPOR… YOLUN AÇIK OLSUN SİYAH BEYAZ…